Kerkelijke ervaring in Tranquebar

10 februari
We zitten in Tranquebar, Tharangambadi (wat betekent: land van de zingende golven)een heel bijzondere omgeving. Tranquebar is een oude Deense kolonie (veel Deense toeristen hier). Aan de buitenkant een armoedig Indiaas klein plaatsje,maar binnen de oude stadspoort een soort openluchtmuseum-achtige sfeer. Veel opgeknapte huizen en superschone (on-indiaase) straatjes. Wij hebben een kamer in het 'Najak house' (in the Goldsmithstreet*) een oud opgeknapt Tamil huis, met een open binnenplaats en een prachtige tuin.Het hotelpersoneel zit in een oud koloniaal gebouw een paar straten verderop. We hebben een keukentje waar we zelf thee kunnen zetten en een prachtige hardhouten tafel van een meter of 5 lang waar we met een boekje en een glaasje heerlijk aan kunnen zitten. Het is echt supermooi! Ik zit in de prachtige tuin met uitzicht op zee met de laptop op schoot dit verhaaltje te schrijven.

Vanmorgen was dan het lang verwachtte bezoek aan de The New Jerusalem Church in Tranquebar. Lex had in januari al geschreven aan de Bishop van Tranquebar of hij in de kerkboeken van 1790 tot 1810 mocht komen kijken om op zoek te gaan naar voorouders, (*goudsmeden uit Engeland hun geluk in India gingen zoeken)
De Bishop had geantwoord dat hij de dominee van de kerk de opdracht had gegeven om ons te verwelkomen en om de betreffende boeken vast klaar te leggen.Vervolgens had hij er fijntjes aan toegevoegd dat hij graag een bijdrage wilde hebben voor het onderhoud van de kerk. We wisten niet zo goed wat we moesten verwachten.

Het was geweldig!
Toen we op de afgesproken tijd aankwamen zat een heel gezelschap van mensen klaar om ons op te wachten. We werden hartelijk verwelkomd en de betreffende boeken lagen inderdaad (in een plastic zak) klaar. Na wat plichtplegingen waarbij Lex de envelop met geld, als bijdrage voor het kerkonderhoud, overhandigde mochten we in de boeken kijken. In hele slechte staat en bij elke bladzijde die we omsloegen verpulverde het papier onder onze handen.(tijdens de tsunami heeft alles onder water gestaan en zijn de boeken zwaar beschadigd). Helaas bleek de periode waar Lex infomatie over zocht er niet bij te zitten.
Dat hadden we eigenlijk al gauw gezien. Ondertussen zat de dominee maar aan de envelop te voelen.Na het zoeken wat dus niets opleverde ging de dominee ten overstaan van alle leden van de gemeente de envelop open maken en werd er uitgebreid geteld, 6000 rupies. We konden niet zien of ze echt blij waren maar er kwam wel een heus Indiaas moment van welkom en dank. We kregen een soort officieel toespraakje waarbij de dominee een handdoek om Lex heen drappeerde en zijn vrouw eenzelfde handdoek bij mij. De handdoeken bleken cadeaus voor ons te zijn.
Er werd veel geapplaudiseerd en allerlei vriendelijke dingen gezegd en tenslotte werd er nog een mooi gebed gezegd waarin om ons welzijn werd gebeden. Omdat we zondag al vroeg moeten vertrekken heeft Lex het aanbod om zondag in de Mis de hele gemeente toe te spreken helaas moeten afslaan...
Het blijkt dat deze kerk de eerste Indiaase Lutherse kerk is in India. Er zijn veel meer Christelijke kerken, maar die zijn opgericht en gebouwd door Europeanen. Deze kerk, geinspireerd door de Duitser Barthelomeus Ziegenbalg die als eerste de bijbel in het Tamil heeft vertaald, is dus helemaal Indiaas.
Na alle uitleg kregen we nog een rondleiding waarbij ons nog werd gezegd dat ze opnieuw een beroep op onze vrijgevigheid zouden doen in de toekomst. Toen werd er thee geschonken in het sprituele Ziegenbalgcentrum aan de overkant. Ook daar kregen we nog een kleedje en een handdoek omgehangen en opnieuw het verzoek om ook daarvoor nog eens diep in de buidel te tasten.