De ' Backwaters'

19-02-2012

Zaterdagochtend om 8 uur werden we opgehaald door een busje wat ons met nog een stuk of acht andere toeristen naar een plaatsje bracht waar de boottocht over 'the Backwaters' zou beginnen.
Niks teveel beloofd in de folders. Echt prachtig! Eerst een tocht op een wat grotere boot, die ze 'houseboat' noemen door een gebied waar zoet- en zoutwater elkaar ontmoeten. Allerlei piepkleine dorpjes (soms van 5 families en minder) aan de waterkant, waar de mensen leven van vis en wat er groeit op het eiland aan fruit en groenten. Voor voorzieningen als scholen en artsen moeten ze naar een ander eiland of naar het vaste land. Onderweg werden we langs een oude kalkfabriek geleid en daar klom speciaal voor ons iemand in een palmboom voor "toddy tapping": het sap van de palmboom aftappen dat na een paar uur gisten 3% alcohol bevat. Daar kon je van proeven, samen met een mosselgerecht uit Kerala. Eigenlijk houden we er niet zo van om met een meute toeristen rondgeleid te worden en waar mensen dan een soort 'kunstjes' opvoeren onder leiding van een nogal frikkerige reisleider. Voor een dagje hebben we ons er dapper doorheen geslagen en hebben vooral genoten van het uitzicht en ook nog wel wat aardige mensen ontmoet.
Na een lekkere lunch op de boot werden we met grote 'kano's' (meer een soort punters) door kleinere kanaaltjes geloodst door een man die achterop met een lange stok de boot voortbeweegt (het leek Venetie wel) en ons voortdurend wees op alles wat er te zien viel. Echt geweldig, van wilde ananassen tot cacaobonen en cashewnoten, waterslangen en de kingfisher niet te vergeten. Een heel mooi vogeltje met veel blauw en rood (wij zouden ijsvogel zeggen denk ik?)
Al met al weer een prachtige dag gehad! Zo mooi dat we dinsdag nog een dagje zelf iets regelen met een oversteekboot in weer een ander mooi gebiedje.

Vandaag zijn we weer met de ferry naar de overkant geweest Mattacherry, het zuidelijke deel van Kochi. Een Joodse wijk met een synagoge en het 'Dutch palace' een mooi paleis wat de Portugezen hebben geschonken aan de Marahadjas om ze gunstig te stemmen en later door de Hollanders gerenoveerd en nog mooier gemaakt met hetzelfde doel.
Vlak voordat we daar binnen kwamen stootte Lex zijn hoofd nogal hard tegen een dakpan (weliswaar een verzakte dakpan maar zo laag zijn de huisjes hier soms). Toen we bij het paleis bij de kaartjesverkoop aankwamen, vroegen we om een pleister. Afijn, een kwartier later kwam er iemand met een nogal viezig zakje met verbandmiddelen uit het jaar nul. Gelukkig zat er een gewone verpakte pleister bij die we gauw hebben geconfisqueerd.

Toen we vanochtend bij de Ferry aankwamen was het er vol met politie en TV ploegen.
Kennelijk was er sprake van dat de kapitein en twee mariniers van de Italiaanse mammoettanker (de Enricalexie uit Napoli) die hier aan de ketting ligt zouden worden overgedragen. We weten niet hoe het nu verder is gegaan, maar toen we eind van de middag terug gingen lag de boot er nog steeds.