Handen en Voeten nodig!

Hallo daar! We zijn nog geen week weg, maar het lijkt al wel een maand. Jeetje wat maken we veel mee. In de trein waren er plots 2 kaartjes kwijt nadat we hadden geprobeerd te ruilen, omdat we niet met z'n vieren in 1 coupe bleken te zitten. Iedereen ging zich er mee bemoeien en daar sta je dan tussen 10 wild gebarende en schreeuwende Chinezen. We hadden de kaartjes bij het instappen aan de conductrice gegeven, maar dat was zij vergeten. En ze sprak geen woord Engels dus moesten wij via een andere Chinees (die een beetje engels sprak) haar duidelijk maken dat zij de kaartjes had. Na veel gedoe bleken de kaartjes uiteindelijk onder een tasje op het kussen van een bed te liggen en kwam alles toch nog goed. We zijn intussen in Xiangfan en hier zijn nog minder Engels-sprekende Chinezen. We worden voortdurend aangestaard en aangeraakt door kleine kinderen. Sommige mensen durven het aan om hello tegen ons te zeggen. Het went wel. De verkeerschaos lijkt nog wel erger dan in Shanghai. We hebben al 3 keer in een taxi gezeten en waren erg blij om op de plek van bestemming aan te komen. We zitten in een van de luxste hotels van de stad, alles is in het Engels vertaald, behalve het hotelpersoneel zelf. We hebben net het pittigste ontbijt ooit achter de rug, dat was best lekker. Lex is aan het proberen met handen en voeten treinkaartjes te regelen voor morgen. Maar alles bij elkaar vermaken wij ons prima hier. We kijken onze ogen uit, en gaan zometeen proberen om een taxichauffeur uit te leggen waar we heen willen en dat ie ons ook weer op moet komen halen... Morgen gaan we naar Yichang en proberen daar een boot te regelen richting Chengdu.